Природата е нешто што не опкружува, но во градовите честопати забораваме дека таа постои. Окована во асфалт, понекој редок и веќе се чини по грешка заборавен парк во нашето бетонско чудовиште наречено Скопје. Дрвја во Македонија секојдневно се сечат, нови се садат, но не се одржуваат и малку од нив успеваат. Дали природата ќе остане само во делата на уметноста, во визуелната уметност, филмовите, опеани во песните?…
Ви го претставуваме Томас Санчез, кубански сликар. Најпознат е по неговите детални и идеализирани сцени од природата. Неговите дела се карактеризираат со современа интерпретација на пејзажното сликарство.
Санчез успева да го прикаже социополитичкиот пејзаж на Куба преку неговите сложени водопади, острови и растителен свет, истражувајќи ги прашањата за глобализацијата и духовноста наспроти огромните промени.
Неговите слики се надреалистички и симболични, со неговиот стил често споредуван со делата на Каспар Дејвид Фридрих. Пејзажите на Санчез се секогаш недопрени и лишени од човечко присуство, давајќи му на неговата работа надреален квалитет, како што се гледа во експанзивните пејзажи како што е Orilla En La Noche Clara (1993).
Роден во Агуада де Пасахерос, Куба на 22 мај 1948 година, тој продолжил да студира на Националната академија за ликовни уметности Сан Алехандро и Националното уметничко училиште помеѓу 1964 и 1971 година. Санчез брзо се искачил во меѓународниот уметнички свет, добивајќи Наградата Џоан Миро во 1980 година и наградата Амелија Пелаез во 1984 година за неговите дела на првото Биенале во Хавана.
Неговите дела се изложени во Националниот музеј за ликовни уметности во Хавана, Музејот на современи уметности на Монтереј во Монтереј, Мексико и Галерија Експоарте во Панама Сити, меѓу другите.