|
|
Предавањето на Владимир Зориќ на
тема: “Протерани без сила: реторика на егзилот”
ќе се одржи во Културниот центар Точка на 11 јануари, со почеток во 20
часот.
Во дваесеттиот век, доминантниот пристап на идејата за егзилот беше
таксономиски: највлијателните теоретичари сметаа дека овој феномен
може недвосмилено да се дефинира и потоа да се раздели на подвидови
како што се протерување, експатријација (доброволно прогонство),
внатрешен егзил и економска емиграција. Меѓутоа, кога од апстрактните
категории ќе се премине на конкретни примери, се доаѓа до заклучок
дека во одреден број случаи кај егзилот не е можно да се одреди
точниот размер на принудата и слободната волја, затоа што судирот на
правната рамка и субјективните перцепции ја замаглуваат оваа разлика.
Во ова предавање, со анализата на Цицероновиот случај Pro Caecina во
контекст на римското сфаќање на егзилот се изолира exilium-от,
правно-политичката традиција која има особено значење за модерното
време. Во оваа традиција, егзилот не се конституира со повикување на
јасно одреден поим, туку со низа метафорички и метонимиски трансфери
чија цел е воспоставување нов идентитет врз темелите на начелната
етичко-правна амбивалентност од напуштањето на земјата. Постојаноста
на оваа реторичка традиција се потврдува врз примерот на модерните
писатели како Бертолд Брехт, Јосиф Бродски и Милош Црњански, кои врз
основа на принципот сличност и близина настојуваа да конституираат
кохерентна слика на сопствениот егзил.
|
