Уметничката група Шкарт, формирана 1990 година во Белград, е една од најзначајните уметнички групи кои потекнуваат од екс југословенските простори, а кои постигнаа огромен интернационален успех. Фокусирајќи се главно на лирско-субверзивниот третман на непосредната стварност и на секојдневието тие создаваат еден вид "рециклирани" дела кои кореспондираат со најсовремените трендови на социјално ориентираната уметност. До сега имаат изложувано во над 30 града ширум светот, а се едни од ретките од овие простори кои изложувале и во репрезентативниот музеј МОМА во Њујорк. Учествувале на Манифеста, работеле и објавувале во Америка, Европа и Јапонија. Нивни дела се објавени во повеќе значајни списанија за уметност меѓу кои Принт и Интервју, списанието каде што Енди Ворхол објавувал. Графички уредувале многу изданија за Б92, меѓу кои и списанието Реч.

Од Светите крави на Арсен Дедиќ, па сè до последната песна - преаранжираниот hard-cor Какао чека на групата Achtung_Dichtung - се изведувани низа песни со кои Хорхешкарт ги преиспитуваат вредностите на културното наследство продирајќи во слепиот локал-традиционализам и вкрстувајќи ги оптимизмот на периодот на обновата и изградбата (од 50-тите и 60-тите години) со поетската нотка на кантавторството (А.Дедиќ, Д. Радовиќ, Ж. Брасанс,...), енергијата на ослободувачкиот нов бран (В. Дивлјан,...) и инвентивноста на сите "нови бранови" (Јарболи, Чинч...)

Од "најмалиот град на светот" - Хума (17 жители), до "бувљакот" во Панчево, Хорхешкарт настапувале (и сè уште настапуваат) како на простори надвор од привилегираните култур-маркети (села, школи, бегалски кампови,...) така и на уметнички свечености (Отворање на Музејот на современа уметност во Белград, Биеналето во Цетиње, презентации во Грац, Бремен, Осака...), бришејќи ги предрасудите за "местото" на хорската музика во современата уметност и во ново-старите форми на колективи.